Kliknij tutaj --> 🥂 odszkodowanie od szpitala psychiatrycznego

W zależności od sytuacji roszczenie może zostać skierowane bezpośrednio do lekarza, placówki medycznej – np. szpitala lub jego ubezpieczyciela. Odpowiedzialność szpitala za błąd diagnostyczny. Odpowiedzialność szpitala za popełniony przez lekarza błąd diagnostyczny jest tzw. odpowiedzialnością zastępczą. Gdy lekarz, który Jarosław Witkowski Radca Prawny > BLOG > Odszkodowanie od szpitala > Zakażenia szpitalne jak można je rozpoznać i udowodnić winę szpitala? 23 kw. 2017 Jakkolwiek zagadnienie tematyczne wskazywałby, że udowodnienie szpitalowi zakażenia przez pacjenta może być bardzo trudne, to jednak w zakresie tego typu roszczeń występuje dość Odszkodowanie za błąd medyczny. Chory trafiający do lekarza bądź szpitala, liczy na trafnie postawioną diagnozę, fachową opiekę i szybki w miarę możliwości powrót do pełni zdrowia. Niestety zdarza, że pacjent wskutek pewnych zdarzeń staje się ofiarą błędu medycznego. Przysługuje mu w takich przypadkach odszkodowanie. Odszkodowanie za zakażenie szpitalne. Tymoteusz Zych. 28 grudnia 2021. Zakażony pacjent może dochodzić odszkodowania zarówno na drodze przedsądowej, jak i w ramach postępowania cywilnego. Ponadto ma prawo do złożenia wniosku do Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Prawomocny jest już wyrok, w którym Sąd zasądził na jej rzecz zadośćuczynienie w wysokości 65.000,00 zł, odszkodowanie w wysokości 2.880,00 zł oraz ustanowił odpowiedzialność szpitala na przyszłość. Zakażenie gronkowcem w trakcie zabiegu operacyjnego. Moja Mocodawczyni miała zaplanowaną operację stawu barkowego. Site De Rencontre Sérieux Au Quebec. Przepis art. 29 ust. 1 pozwala na przymuszenie osoby chorej psychicznie do podjęcia leczenia w szpitalu psychiatrycznym jedynie wówczas, gdy: (1) dotychczasowe postępowanie tej osoby wskazuje na to, że nieprzyjęcie jej do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego bądź (2) osoba ta jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, iż leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia zdaje się wynikać, że Sąd Rejonowy uznał, iż zachodzi pierwszy z tych wypadków, chociaż przy omawianiu podstawy prawnej orzeczenia Sąd podał przepis art. 29 ust. 1 nie dostrzegając, że przepis ten reguluje w dwóch punktach odrębne podstawy przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby chorej psychicznie, bez jej zgody. Przymusowe leczenie w zakładzie i szpitalu psychiatrycznym alkoholika bez jego zgody Poznań Dokonywana przez Sąd kontrola występowania w stanie faktycznym sprawy przesłanek ustawowych nakazujących uwzględnienie wniosku powinna być dokładna, zwłaszcza gdy osoba, której dotyczy wniosek kwestionuje, iż jej zachowanie uzasadnia w świetle obowiązującego prawa przymusową hospitalizację. Sąd nie może biernie poprzestać na ocenie wyrażonej przez biegłego lekarza psychiatrę. Opinia biegłego nie może być uznana za wyłączne źródło poczynionych przez Sąd pozytywnych ustaleń co do wystąpienia materialnoprawnych podstaw wniosku szczególnie wówczas, gdy bez szerszej motywacji przytacza tylko ustawowe zwroty stanowiące przesłanki przymusowego umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym. Należy przy tym podkreślić, że o potrzebie przymusowego umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym orzeka sąd a nie biegły, wobec czego sąd musi dysponować nie tylko stanowiskiem biegłego, lecz także zapoznać się z przesłankami jego rozumowania, a więc z charakterystyką zdiagnozowanej jednostki chorobowej, jej przebiegiem, sposobami leczenia oraz prognozami co do skutków zaniechania tego leczenia, konfrontując przesłanki oceny biegłego z faktami ustalonymi na podstawie innych dowodów przeprowadzonych w sprawie. Dodatkowa trudność w sprawie z wniosku o przyjęcie do szpitala bez zgody chorego wynika ze specyficznego charakteru ustaleń faktycznych, wyrażającego się w tym, że rozstrzygnięcie opiera się na prognozie, czyli hipotetycznej ocenie sądu co do skutków mogących nastąpić w przyszłości. Przewidywanie "znacznego pogorszenia" stanu zdrowia ma być, stosownie do wskazania ustawy, oparte na "dotychczasowym zachowaniu" chorego. Przez pojęcie "znaczne pogorszenie stanu zdrowia psychicznego" - uwzględniając art. 2 ust. 1 pkt 2 OchrZabUp. - należy rozumieć doprowadzenie się przez osobę chorą psychicznie, na skutek niepodejmowania leczenia, do stanu uniemożliwiającego jej funkcjonowanie w rodzinie, w miejscu zamieszkania lub w pracy. Takie rozumienie tego pojęcia pozwala ograniczyć hospitalizację przymusową tylko do tych osób, dla których jest ona niezbędna. Nie należy bowiem ułatwiać jej stosowania wobec osób chorych psychicznie, które zachowują się w sposób nawet rażąco odbiegający od wymagań społecznych, ale mogą funkcjonować bez większych trudności w rodzinie, miejscu zamieszkania i pracy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2010 r., V CSK 384/09). Wymaganie art. 46 ust. 2 OchrZabUp., aby podstawę ustaleń sądu stanowił, między innymi, dowód z opinii jednego lub kilku lekarzy psychiatrów musi być postrzegane także w kontekście umiejętnego rozróżnienia pomiędzy kompetencją biegłego do udzielenia informacji i wiadomości specjalnych niezbędnych do ustalenia i oceny okoliczności sprawy a kompetencją sądu jako wyłącznie uprawnionego do ustalenia faktów i ocen (również hipotetycznych) na podstawie tej opinii oraz innych dowodów. Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię Sąd Rejonowy ustalił, że S. G. ma 54 lata, mieszka z 77-letnią matką, jest kawalerem, nie ma dzieci, pobiera zasiłek z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Uczestnik leczył się psychiatrycznie w poradni zdrowia psychicznego od 16 - 17 roku życia, jednak od około 10 lat zaniechał leczenia, a nadto spożywa duże ilości alkoholu. Lekarz psychiatra E. P. w dołączonej do wniosku opinii psychiatrycznej, po przeprowadzeniu ambulatoryjnego badania psychiatrycznego stwierdziła, że S. G. jest osobą chorą psychicznie, cierpi na organiczne zaburzenia urojeniowe, podobne do schizofrenii oraz zespół zależności alkoholowej. Uczestnik jest całkowicie bezkrytyczny wobec swojej choroby, wskazane jest jego leczenie psychiatryczne w warunkach szpitalnych. Zdaniem psychiatry E. P., nieprzyjęcie S. G. do szpitala psychiatrycznego spowoduje dalsze pogorszenie stanu zdrowia psychicznego uczestnika. Zgodnie z opinią sądowo - psychiatryczną, sporządzoną przez biegłego lekarza psychiatrę M. Ć., S. G. ma zaburzenia urojeniowe oraz jest uzależniony od alkoholu. Świadczą o tym: dysforyczny nastrój, napięty afekt, urojenia ksobne, prześladowcze, doznawanie omamów słuchowych, nieufność, podejrzliwość, dziwaczność i nieadekwatność zachowań, niespójność reakcji emocjonalnych, zaburzony krytycyzm odnośnie choroby, leczenia. Opiniowany nie zgłasza się do psychiatry, pije ciągami alkohol, nadużywa R., wchodzi w konflikt z prawem, jest bezkrytyczny wobec potrzeby leczenia. S. G. jest osobą chorą psychicznie. Uczestnik wymaga leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Jego dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie go do szpitala psychiatrycznego spowoduje znaczne pogorszenie jego stanu zdrowia psychicznego. Przymusowe leczenie w zakładzie i szpitalu psychiatrycznym alkoholika bez jego zgody Poznań Zdaniem Sądu Rejonowego, z wiarygodnych, logicznych i korespondujących ze sobą opinii lekarza psychiatry E. P. oraz biegłego sądowego - specjalisty psychiatry M. Ć. wynika, iż S. G. jest chory psychicznie, cierpi na zaburzenia urojeniowe oraz uzależnienie od alkoholu. Dotychczasowe zachowanie uczestnika wskazuje, że nieprzyjęcie go do szpitala psychiatrycznego spowoduje znaczne pogorszenie stanu jego zdrowia psychicznego. S. G. na rozprawie nie był w stanie odnieść się do dowodów z opinii biegłych i trudne było nawiązanie logicznej rozmowy z uczestnikiem. Dlatego też Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 29 ust. 1 orzekł o umieszczeniu S. G. w szpitalu psychiatrycznym. Postanowienie Sądu Okręgowego - II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 6 lipca 2016 r. II Ca 260/16 W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku. Błąd lekarski odszkodowanie – przedawnienieCzytelniku drogi pamiętaj, że na złożenie pozwu do sądu przeciwko lekarzowi lub szpitalowi masz 3 lata od dnia dowiedzenia się o tym, że popełniono błąd lekarski i o osobie zobowiązanej do jego naprawienia, czyli np. o danych lekarza, który ten błąd popełnił. Często jest to ta sama data, ale życie dostarcza wielu różnych przykładów.→ Błąd lekarski gdzie zgłosić? Skorzystaj z pomocy kancelarii Lazer & Hudziak, aby uzyskać odszkodowanie za błąd lekarski? Zadzwoń teraz 536 007 001Trzyletnie przedawnienie to zasada do zapamiętania, ale jest jeszcze kilka istotnych kwestii, o których więcej za o tym, jakich pacjentów dotyczy trzyletni termin na złożenie pozwu o błąd lekarski?Przykład, bo tak najłatwiej lata na wysłanie pozwu o błąd lekarski do sądu będzie miał np. dorosły pacjent, który 5 lat temu miał operację wyrostka robaczkowego, a 3 lata temu dowiedział się o tym, że zaszyto mu fragment chusty w brzuchu i tak sobie z tym faktem funkcjonował… aż, się dowiedział podczas innego zabiegu. Zdarza się, wierzcie nam. To samo będzie dotyczyło dorosłej pacjentki, która 3 lata temu, w wyniku popełnienia błędu przy porodzie – opóźnienia decyzji o cesarskim cięciu, straciła dziecko i będzie domagała się zadośćuczynienia za jego śmierć. To jest ten przypadek kiedy i data, i osoba czy też placówka medyczna odpowiedzialna za błąd jest znana pacjentowi w tym samym dniu, bo raczej wiadomo gdzie prowadzono poród. Trudniej czasem udowodnić, kto za niego konkretnie odpowiada i kto popełnił błąd medyczny. Czy była to położna czy lekarz ginekolog, ale to już wątek na odrębny teraz o tym jakich pacjentów nie dotyczy trzyletni okres przedawnienia?Znów które są ofiarami błędu okołoporodowego, a poród był po 10 sierpnia 2004 roku, mają czas do 20 roku życia na wystąpienie z pozwem do praktyce jednak to rodzice, jako przedstawiciele ustawowi dzieci, walczą z naszą pomocą o ich prawa przed sądem. Pieniądze na leczenie są przecież potrzebne od razu. Co więcej, gdy dziecko w wyniku błędu urodziło się w ciężkiej zamartwicy, bo doszło do niedotlenienia płodu, to miesięczne koszty rehabilitacji sięgają nawet kilku tysięcy złotych. Mała dygresja – gdy potrzebna jest rehabilitacja, warto starać się o zabezpieczenie renty na czas trwania procesu. Łatwe to nie jest, ale mamy już sukcesy na tym natomiast poród był przed 10 sierpnia 2004 r. to sprawa jest bardziej skomplikowana i zapraszamy do kontaktu. Pomożemy Ci ustalić czy można jeszcze walczyć o zadośćuczynienie, odszkodowanie i pacjent, który był ofiarą tak poważnego błędu medycznego, że błąd ten będzie uznany przez sąd za przestępstwo, to wówczas pacjent ten ma 20 lat na dochodzenie sprawiedliwości przed sądem. Mówimy tu o błędach, które zostały popełnione po 10 sierpnia 2007 jeden ważny drobiazg do zapamiętania w sprawie o błąd lekarskiOtóż, terminy liczymy równo, co do dnia. Jeśli zatem mamy trzyletni termin przedawnienia, a błąd zdarzył się 12 listopada 2015 roku i tego też dnia wiadome było, który szpital lub lekarz za ten błąd odpowiada, to ostatnim dniem, w którym można złożyć pozew do sądu jest dzień 12 listopada 2018 Proste. Jeśli nie, dzwonić do Lazer & Hudziak 536 007 001No dobrze, a co jeśli w takiej sprawie pacjent złoży pozew np. 2 lutego 2019 r., czyli spóźni się? Wtedy należałoby przekonać sąd, że z jakiegoś wyjątkowego powodu nie dochowano trzyletniego terminu, np. błąd lekarski spowodował, że stan zdrowia pacjenta nie pozwolił mu na dochowanie terminu. Przyczyny mogą być różne. Sąd też człowiek, czasem da się przekonać czasem nie. Co więcej, pozwany szpital czy lekarz może podpowiedzieć sądowi, że pozew został złożony po rzeczonych trzech co wtedy?Wtedy sprytny prawnik pacjenta (czyli taki jak my 😉 ) powinien szybko odbić piłeczkę i odpowiedzieć, że takie zachowanie pozwanego stanowi nadużycie prawa. Oho, zaczyna się prawnicza mowa trawa, więc czas zakończyć wpis, żeby Ci za bardzo nie namieszać w głowie ilością informacji :-). To, co na pewno musisz wiedzieć Drogi Czytelniku, to fakt, żeby nie ryzykować przedawnienia i spóźnienia z pozwem. Potrzebujesz porady w poniższych sprawach?Jak oskarżyć lekarza o błąd?Błąd lekarski gdzie zgłosić?Pozew przeciwko lekarzowi, co trzeba wiedzieć?Do ilu lat można starać się o odszkodowanie od szpitala?Jak uzyskać odszkodowanie za błąd lekarski?Jak zaskarżyć szpital o zaniedbanie?Błąd lekarski przedawnienie, kiedy dokładnie?Odszkodowanie za złe leczenie – prawnik medycznyJeśli masz wątpliwości czy Twoja sprawa o błąd lekarski odszkodowanie jest już przeterminowana, wystarczy napisać lub zadzwonić 536 007 001. Pomożemy. Witam, leczę się psychiatrycznie prywatnie. Chciałabym zostać skierowana na oddział dzienny psychiatryczny (z nerwica i depresją), czy w tym celu muszę iść do lekarza na NFZ? Czy trudno będzie się tam dostać i jak długo się czeka? Ile może trwać taka terapia? Jestem zatrudniona na umowę zlecenie, bez opłacenia składek (jestem studentką), wiem że zwolnienie chorobowe nie zapewni płatnego urlopu, czy z pobytem w szpitalu jest inaczej? Czy oddział dzienny jest traktowany jako pobyt w szpitalu? KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu Jak przekonać osobę z depresją do wizyty u psychiatry? Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Dowiedz się, jak przekonać osobę z depresją do wizyty u specjalisty. W większości placówek pobyt na Oddziale Dziennym wymaga skierowania od lekarza psychiatry, wystarczy zatem umówić się na wizytę i poprosić o skierowanie. Dobrym pomysłem byłoby umówienie się na wizytę, w placówce, w której chciałaby Pani odbyć terapię lub poprosić swojego lekarza o skierowanie. Posiadając skierowanie nie powinno być problemu z przyjęciem- zwykle wystarczy zadzwonić i umówić się na kwalifikacje wraz z terminem przyjęcia na Oddział. Termin jednak będzie zależny od ilości wolnych miejsc lub kolejki oczekujących na przyjęcie. W okresie wakacyjnym zwykle terminy są szybsze. Terapia trwa 60 dni roboczych tj około 12 tygodni (około ponieważ ilość dni wylicza się wyłączając święta wypadające w tygodniu). W trakcie pobytu na Oddziale dostaje Pani L4 tak jak za pobyt w szpitalu. Pozdrawiam i życzę owocnej pracy nad sobą! 0 Witam Na oddział dzienny kieruje lekarz psychiatra, nie ma znaczenia czy psychiatra prywatny czy państwowy. Jeżeli Pani nie pracuje tylko studiuje to oficjalnie nie przysługuje Pani płatny urlop chyba że umówi się Pani z pracodawcą że po wyjściu z oddziału każdego dnia od 15 będzie Pani pracować. Leczenie na oddziale dziennym nie jest pobytem w szpitalu. Anna Suligowska 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: W jaki sposób można dostać się na dzienny oddział psychiatryczny? – odpowiada Mgr Anna Suligowska Leczenie w dziennym oddziale psychiatrycznym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Czy pobyt na całodobowym oddziale psychiatrycznym to dobry pomysł? – odpowiada Dr n. med. Karol Kaziród-Wolski Depresja lękowa i leczenie na oddziale dziennym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Czy lepiej udać się na indywidualną psychoterapię czy rozważyć pobyt w szpitalu? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Myśli samobójcze a leczenia na oddziele psychiatrycznym – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Leczenie depresji i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko Czy pobyt w zakładzie psychiatrycznym jest refundowany? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Czy muszę informować rodzinę o pobycie na Dziennym Oddziale Psychiatrycznym? – odpowiada Lek. Alina Nowicka Jak jest w szpitalu psychiatrycznym? – odpowiada Mgr Monika Wróbel artykuły wniosek o zapłatę odszkodowania za przetrzymywanie w szpitalu psychiatrycznym wbrew woli pacjenta Pytanie z dnia 16 stycznia 2019 Wystąpiłam do sądu okręgowego o zapłatę mi odszkodowania od szpitala psychiatrycznego za przetrzymywanie mnie wbrew mojej woli bez zgody. Obecnie nie pracuję i wystąpiłam do sądu o zwolnienie mnie z kosztów opłaty sądowej od tego pozwu i sąd mnie zwolnił w całości od kosztów oplaty sądowej .Prawnik szpitala psychiatrycznego w odpowiedzi na pozew kazał mnie obciążyć kosztami i kosztami zastepstwa procesowego. Chcę zapytać czy gdybym przegrała rozprawę ze szpitalem psychiatrycznym to czy muszę płacic jakieś koszty i jak wysokie to są kwoty zastępstwa że kwota o jaką wystąpiłam to odszkodowanie w kwocie 2000000 zł. Rozprawa jeszcze się nie odbyla i chcę zapytać gdybym ten proces przegrała to czy muszę placić stronie pozwanej tj. szpitalowi jakies koszty . dodam ze obecnie nie pracuję i nie mam dochodu i nie mam za co zaplacić tych kosztow stronie przeciwnej . Czy w sytuacji gdy jeszcze nie odbyła się rozprawa sądowa mogę wystąpić z wnioskiem do sądu o wycofanie pozwu i jakie to by były koszty. Strona przeciwna przyslała mi odpowiedz na pozew i czy w przypadku wycofania się z pozwu muszę radcy prawnemu szpitala płacić jakieś , że ja nie mam zadnego radcy prawnego gdyż mnie na to nie stać. Nie chcę się narazić na długi przez ten proces w przypadku mojej przegranej . Występując do sądu o odszkodowanie myślałam ze jak sąd mnie zwolnił w całości od kosztów opłaty sądowej to już nie muszę nic płacić także w razie przegranej ale teraz wyczytałam że w razie przegranej muszę zapłacic stronie przeciwnej koszty radcy prawnego czy zastępstwa procesowego i nie wiem czy to będą wysokie koszty bo mnie w chwili obecnej na to niestać i zastanawiam się czy nie wycofać pozwu ze sadu. Bardzo proszę o poradę bo nie wiem co w takiej sytuacji zrobić gdyż nie mam pieniędzy żeby zapłacić jakiekolwiek koszty Zwolnienie od kosztów zwalnia z opłat sądowych, ale nie powoduje zwolnienia od obowiązku zapłaty kosztów procesu drugiej stronie. Może jednak Pani o to wystąpić w mowie końcowej, powołując się na art. 102 kpc (zasady słuszności). Koszty zastępstwa procesowego dla gdy wartość przedmiotu sporu wynosi 2 mln zł, wynoszą zł. Radzę pozwu nie wycofywać i dodatkowo złożyć w sądzie wniosek o przyznanie Pani pełnomocnika z urzędu, z uwagi na niemożność poniesienia tego kosztu oraz skomplikowany charakter sprawy. Co do kosztów już sąd uznał, że nie może Pani ich ponieść, więc powinien tylko badać czy stopień skomplikowania sprawy wymaga takiego pełnomocnika. Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem? Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego przyjęcie osoby z zaburzeniami psychicznymi do szpitala psychiatrycznego następuje za jej pisemną zgodą na podstawie ważnego skierowania do szpitala, jeżeli lekarz wyznaczony do tej czynności, po osobistym zbadaniu tej osoby, stwierdzi wskazania do przypadku braku powyższej zgody, zastosowanie znajduje art. 29 ustawy, stanowiący, że do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź, która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. W takiej sytuacji o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego orzeka sąd sądu o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego, ma więc charakter zastępczy tzn., że Sąd jest władny podjąć decyzje tylko wówczas, gdy osoba, której dotyczy art. 29 powołanej ustawy nie wyraża zgody na hospitalizacje i co, do której zachodzi, co najmniej jedna z przesłanek ściśle określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 tej osób, które mogą złożyć wniosek o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody W przedmiocie umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, sąd wszczyna postępowanie na wniosek złożony przez małżonka tej osoby, jej krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną w linii prostej są osoby pochodzące jedna od drugiej. Rozróżnia się tu linię wstępnych, czyli np. rodziców, dziadków, oraz linię zstępnych, czyli np. dzieci, wnuków, wniosku o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym dołącza się orzeczenie lekarza psychiatry, szczegółowo uzasadniające potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Orzeczenie lekarz psychiatra wydaje na uzasadnione żądanie osoby lub organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku o wszczęcie stanowi art. 30 ust 2 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, w przypadku niezałączenia do wniosku orzeczenia lekarskiego lub gdy zostało ono wydane w okresie dłuższym niż 14 dni przed dniem złożenia wniosku, sąd zwraca w przypadku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli treść wniosku lub załączone do wniosku dokumenty uprawdopodabniają zasadność przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, a złożenie orzeczenia lekarza psychiatry, nie jest możliwe, sąd zarządza poddanie osoby, której dotyczy wniosek, odpowiedniemu osoba ta odmawia poddania się badaniu, może być ono przeprowadzone bez jej zgody. Organ orzekający o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznegoO konieczności przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby przejawiającej zaburzenia psychiczne, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej okoliczności uzasadniających umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19, uznał, że sąd procedujący w przedmiocie wniosku o umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym nie może ograniczać się tylko do pozna­nia wniosków końcowych biegłego psychiatry, lecz sam powinien dokonać oceny i wykazać okoliczności uzasadniające wniosek, iż nieprzyjęcie określonej osoby do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie jej zdrowia psychicznego. Powód konieczny do przymusowego umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym Wyjaśnić więc należy, że sam fakt choroby psychicznej, nawet w stadium zaawansowanym, nie jest wystarczającym powodem do „przymusowego” umieszczenia osoby chorej w szpitalu psychiatrycznym. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, przy czym rokowanie to musi mieć charakter kwalifikowany, w tym sensie, że musi istnieć zagrożenie „znacznym” stopniem nasilenia choroby, a nie jakimkolwiek pogorszeniem samopoczucia (tak: wyrok Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 22 listopada 2017 r., Sygn. akt IV RNs 291/17).Brak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitaluBrak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitalu zachodzi w tedy, gdy uczestnik postępowania jest zdolny do samodzielnej egzystencji i zaspokajania potrzeb życiowych, a brak jest podstaw do przyjęcia, że leczenie szpitalne przyniesie poprawę stanu zdrowia sformułowania w opinii biegłego, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia osobyJeżeli opinia biegłego z zakresu psychiatrii nie zawiera wprost sformułowanej przesłanki z Art. 29 ust 2 pkt 1, stanowiącej o możliwości przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, bez jej zgody, w sytuacji, gdy dotychczasowe zachowanie tejże osoby wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, to tezę o tego rodzaju zagrożeniu sąd może wyprowadzić z całokształtu treści opinii oraz wszelkich okoliczności sprawy zawisłej przed sądem (tak: Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19).Więcej na temat opinii biegłego – czytaj przymusowego umieszczenia w szpitalu – przykłady z orzecznictwaSąd Okręgowy w Koninie w postanowieniu z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie Sygn. akt I 1Ca 449/17 stwierdził, że podstawą do przymusowego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego był brak wglądu uczestniczki postępowania w proces chorobowy, sporadyczne wizyty u specjalisty, nieregularna terapia farmakologiczna, bezkrytyczne podejście do występujących u niej objawów i kategoryczna odmowa przyjmowania leków innych niż przez nią aprobowane, związane z jej chorobą ocenie sądu powyższe okoliczności uzasadniały przekonanie, że jedynie umieszczenie uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym mogło przynieść poprawę stanu jej zdrowia. Brak bowiem leczenia psychiatrycznego uczestniczki mogło spowodować znaczne pogorszenie się jej stanu psychicznego i funkcjonowania, tym bardziej w sytuacji, gdzie uczestniczka nie chciała korzystać z pomocy osób bliskich, z którymi wchodziła w coraz większe postępowania w sprawie o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Zasadą postępowania nieprocesowego jest to, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 520. § 1 kpc). Jeżeli jednak uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników (§ 2).Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19 stwierdził jednak, że z uwagi na przedmiot sprawy o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, w której chodzi wyłącznie o dobro tej osoby, na podstawie art. 520 § 1 należy ustalić, że każdy z zainteresowanych ponosi koszty związane ze swoim udziałem w postępowaniu.

odszkodowanie od szpitala psychiatrycznego